♧◇♧
He andado muchos caminos,
he abierto muchas veredas;
he navegado en cien mares,
y atracado en cien riberas.
En todas partes he visto
caravanas de tristeza,
soberbios y melancólicos
borrachos de sombra negra,
y pedantones al paño
que miran, callan, y piensan
que saben, porque no beben
el vino de las tabernas.
Mala gente que camina
y va apestando la tierra...
Y en todas partes he visto
gentes que danzan o juegan,
cuando pueden, y laboran
sus cuatro palmos de tierra.
Nunca, si llegan a un sitio,
preguntan a dónde llegan.
Cuando caminan, cabalgan
a lomos de mula vieja,
y no conocen la prisa
ni aun en los días de fiesta.
Donde hay vino, beben vino;
donde no hay vino, agua fresca.
Son buenas gentes que viven,
laboran, pasan y sueñan,
y en un día como tantos,
descansan bajo la tierra.
( Antonio Machado )
◇
▪︎Itzulpena
Bide askotatik ibili naiz,
bidezidor asko ireki ditut;
ehun itsasotan ibili naiz,
eta ehun erriberatan atrakatu.
Tristurazko karabanak,
itzal beltzen hordi harroputz
eta malenkoniatsuak,
leku guztietan ikusi ditut
eta atzean ezkutatzen diren sasijakintsuak
begiratuz, isilduz,
eta tabernetako ardoa
ez dutelako edaten
uste dute badakitela.
Ibili eta lurrari kiratsa darion
jende gaiztoa...
Eta dantzatzen edo jolasten duten pertsonek,
ahal dutenean,
eta euren lau arra bete lur
landu egiten dituztela
leku guztietan ikusi ditut ere.
Leku batera iristen badira,
nora iritsi diren inoiz ez dute galdetzen.
Mando zahar baten gainean
zamalkatzen dira,
mugituz doazelarik,
eta ez dute presarik ezagutzen
ezta jai egunetan ere.
Ardoa dagoen lekuan ardoa edaten dute;
ardorik ez dagoen lekuan, ur freskoa.
Bizi direla, lan, paso eta amets egiten dutela
jende onak dira
eta besteak bezain arrunta den egun baten
lur azpian atseden hartzen dute.
(Antonio Machado)
♧◇♧
